Marjan vond haar leven waardeloos. Veel was in haar ogen niet goed gegaan, ze was nergens trots op. Niet op haar ambachtelijke werk, en al helemaal niet op zichzelf. Ze vond zichzelf niet mooi, ze had volgens haar niets interessants te melden, dus een goede gesprekspartner was ze ook al niet. En ze was zeker geen leuke vriendin om mee op stap te gaan. Kortom, er was maar weinig aan haar wat deugde, haar levensverhaal was somber.

Wanneer Marjan bij mij komt, heeft ze inmiddels fysieke en psychische klachten door chronische stress. Ze is begin zestig, er kan nog een mooie periode voor haar liggen. Ze is zenuwachtig, en bang voor de dood. Want stel je voor dat ze dood zou gaan zonder iets van haar leven gemaakt te hebben. Tegelijkertijd vindt ze dat doodgaan misschien wel de beste oplossing is, voor haar en de mensen om haar heen.

Inmiddels loopt Marjan stralend rond. Haar levenslust wordt zichtbaar en voelbaar. Ze voelt weer waar ze blij van wordt en onderneemt stappen in haar leven. Ze is van werkplek veranderd, en ze heeft een grote droom verwezenlijkt. Haar perspectief op haar leven is veranderd. Over doodgaan denkt ze niet meer na. Haar leven blijkt meer zin te hebben dan ze had gedacht en zichzelf had verteld.

 

Ervaringen in het verleden zijn bouwstenen voor jouw verhalen in het heden. Je geeft als kind al onbewust betekenis aan je ervaringen, trekt conclusies over hoe de wereld in elkaar zou zitten, en hoe je zelf in elkaar zit. En je hoort verhalen van anderen. Dit worden overtuigingen, verhalen die je bent gaan geloven. Je weet niet beter.

 

We zijn geneigd ons leven vanuit dat bestaande perspectief te bekijken, vanuit de verhalen die je bent gaan geloven. Verhalen die klopten in jouw jeugd en jouw blik op je leven hebben gekleurd. Je zit er als het ware in gevangen, zonder dat je het doorhebt. Maar je bent veel meer dan deze verhalen, ze doen geen recht aan wie je werkelijk bent. Als je opnieuw en anders gaat kijken, blijk je veel kleurrijker en voller te zijn dan je dacht.

 

In het traject Zin in je leven hebben we Marjans leven vanuit diverse invalshoeken opnieuw onderzocht. Niet langer kijkend naar wat er allemaal niet is geweest, maar juist opdelvend wat er allemaal wel is, en ook is geweest. Ik stelde vragen, luisterde, en spiegelde. Langzaam kwam het tevoorschijn: wat haar eigenheid is, wat haar leven zin geeft, waar ze zin van krijgt. Een verhaal waarmee Marjan haar toekomst graag in wil en nu ook kan.