‘Waar is m’n lichtvoetigheid gebleven? Mijn leven ontglipt me. Alles voelt zwaar en ik ben gestrest. Vind ik m’n werk nog wel leuk, word ik thuis nog wel blij? Zijn anderen nog wel blij met mij? Waar kan ik beter mee stoppen of juist mee doorgaan? Ik weet het niet meer, ik ben de weg kwijt.’

Henk was in een vicieuze cirkel beland. Hij stond onder grote spanning. Hij was steeds langer gaan werken, trok steeds meer werk naar zich toe – omdat hij dacht dat hij tekortschoot. Zijn privéleven raakte in de verdrukking en dat zorgde ook weer voor stress. Dit leven eiste inmiddels fysiek zijn tol, onlangs was hij op de intensive care beland.

Om zijn eigenheid weer op te diepen, reizen we samen door zijn levensverhaal. Henk ontdekt weer hoe belangrijk mensen voor hem zijn. ‘Ik kan zo genieten van mensen en ik ben het helemaal kwijtgeraakt. Ik ben bang geworden mensen thuis uit te nodigen. Zo ontzeg ik mezelf waar ik het meest blij van word, mensen om me heen. Hoe kan ik weer van mensen gaan genieten?’

Ontdekkingen
We ontdekken samen hoe het toch gekomen is dat Henk zich zo is gaan isoleren. Door in zijn levensloop te duiken ontdekt Henk dat hij een veel leukere vent is dan hij van zichzelf was gaan denken. En hij begrijpt ook hoe hij door tegenvallers in zijn leven hierin terecht heeft kunnen komen. Door die nare ervaringen stap voor stap te verwerken, kan hij ze een plek geven en begrijpt hij beter hoe hij een volgende keer weer op kan staan als het leven even tegenzit.

Inmiddels is Henk een stuk meer ontspannen. Hij komt opgewekt binnen om afscheid te nemen. Hij is erachter gekomen dat zijn werk wel degelijk bij hem past, het sluit aan bij zijn idealen en zijn kwaliteiten. Het verschil is dat hij weer weet hoe hij kan genieten van werken en leven met anderen. Zijn kinderen zijn weer blij met hem.

‘Dit jaar vier ik m’n verjaardag weer, in mijn eigen huis, en ik nodig iedereen uit!’

Lichtvoetig gaat hij de deur uit.