Ontspannen aan tafel - Johan en zijn samengestelde gezin
Een samengesteld gezin staat voor veel uitdagingen. Beide partners hebben immers andere (teleurstellende) ervaringen opgedaan in de vorige relatie en gezinssituatie en willen die nu voorkomen. Samengestelde gezinnen vragen - naast liefde en toewijding - vaak ook om het herschrijven van oude verhalen. Johan dacht dat hij goed op weg was. En toch sloeg de stress toe. Wat gebeurde er?
Alles leek goed te gaan - toch voelde Johan stress
Johan en zijn partner hebben bewust gekozen voor een nieuwe start samen. Stap voor stap hebben ze gewerkt aan iets moois. Een plek waar openheid en veiligheid vooropstaan. Johan voelt zich verantwoordelijk voor het welslagen van dit nieuwe gezin. Hij wil het goed doen — misschien zelfs perfect.
Maar de laatste tijd voelt hij iets knagen. Zijn lichaam spreekt: hartkloppingen, momenten van hyperventilatie, een oude zenuwtik. "Ik snap het niet," zegt hij tijdens een sessie. "We hebben het goed samen. En toch voel ik me gespannen."
Als harmonie een moetje wordt
Johan heeft een duidelijk beeld van hoe hun gezin moet zijn: warm, huiselijk, verbonden. Hij werkt hard om dat te realiseren. Regels zijn helder, de structuur klopt. Maar de kinderen volgen niet altijd het script. Ze praten door elkaar heen, claimen de aandacht, onderbreken gesprekken. En Johan voelt een knoop in zijn maag.
Hij kijkt vaak naar zijn partner. Is ze oké? Vindt ze het ook lastig? Krijgen zij en haar eigen kinderen genoeg aandacht? Hij is continu bezig met het bewaren van balans — en dat vreet aan hem.
Terug naar het begin: het jongetje in hem
In de sessies onderzoeken we waarom harmonie voor Johan zo essentieel is. We zetten de oorspronkelijke gezinnen van beide partners symbolisch in de ruimte. Johan zoekt zijn plek ertussenin. Hij staat letterlijk in het midden. Dat voelt gespannen. In zijn buik voelt hij iets ouds.
Dan komt het besef. Vroeger, thuis, waren er spanningen tussen zijn ouders. Zijn moeder dreigde ooit zelfs weg te gaan. Johan, toen nog klein, was doodsbang dat zijn veilige nest uit elkaar zou vallen. Daarop besloot hij onbewust: ik moet de harmonie bewaren, koste wat kost. Ik moet zorgen dat we bij elkaar blijven.
Ruimte voor ontspanning
Nu, zoveel jaren later, ziet Johan wat hem drijft. Hij leert het bange jongetje in zichzelf kennen — en geruststellen. Het kind dat dacht dat alles van hem afhing, hoeft dat niet meer te dragen. Johan is nu volwassen. En hij staat er niet meer alleen voor.
Langzaam laat hij de teugels vieren. De gezinsmaaltijden worden rommeliger, maar ook gezelliger. Hij kan de chaos verdragen, zelfs waarderen. Zijn lichaam is rustig. En hij kan weer genieten van zijn eten — en van zijn gezin.
