Ben je wel eens teleurgesteld? Ongetwijfeld had je dan een verwachting die niet uitkwam… Verwachtingen heb je in alle soorten en maten, van onschuldig tot veelomvattend. Het hebben van verwachtingen kan vreugdevol zijn, maar ook ondermijnend. In dit artikel geef ik je de weg om weer grip te krijgen als het uit de hand loopt en je in een negatieve spiraal verzeild raakt met de ander.
Verwachting, een mooi woord. In verwachting zijn van wat komen gaat: een baby, een mooie gebeurtenis of de bloemen die nu in snel tempo de tuinen weer kleuren. In al deze gevallen gaat het om iets concreets, waarvan je min of meer weet dat het gaat komen.
Het wordt een stuk lastiger als je iets van een ander verwacht. Je herkent het vast wel: stiekem verwacht je een cadeautje van je kinderen op Moederdag. En als je een vriend belt verwacht je dat hij blij is je te horen en graag ingaat op je voorstel om een afspraak te maken. Of je maakt het hele huis schoon en je verwacht dat je partner je daar dankbaar voor is (of het in ieder geval opmerkt en er iets van zegt!)
Gebeurt het niet, dan is er al snel een gevoel van teleurstelling. Iedereen kent dergelijke momenten. Ergens diep van binnen voel je een steek, je hoort opeens een heel nadrukkelijk stemmetje in je hoofd (“Zie je wel, hij/zij/ik ….”). Een simpel voorbeeld.
Je stond vanmorgen verwachtingsvol op: zou hij er aan gedacht hebben? Misschien ligt er wel een cadeautje bij je bord of een mooie bos bloemen op tafel. Ook al is het geen kroonjaar, 17 jaar getrouwd is toch iets om te vieren! Helaas, de ontbijttafel is leeg. Je begint er niet over, misschien heeft hij vanmiddag nog een verrassing en die wil je niet verpesten. Maar als je ‘s avonds weer in bed ligt moet je concluderen dat je partner jullie trouwdag echt is vergeten.
In het beste geval laat je het weer gaan en vind je een neutrale verklaring. Maar als je je mee laat slepen door je teleurstelling, dan kan dit een heel eigen leven gaan leiden.
Je wordt boos: “Zie je wel, nou vergeet hij al wéér iets belangrijks! Het kan hem gewoon niet schelen! En trouwens, hij is wel erg veel van huis, verwaarloost de kinderen ook nog, eigenlijk sta ik er helemaal alleen voor. Nou, dan doe ik het voortaan lekker allemaal zonder hem, hij bekijkt het maar!”
Of je wordt verdrietig: “Zie je wel, hij vind me niet meer belangrijk. Hij zegt de laatste tijd toch al zo weinig tegen me, ziet niet dat ik iets nieuws aan heb, vraagt niet hoe mijn dag is geweest. Hij houdt niet meer van me….”
Voor je het weet zit je gevangen in jezelf. Ergens voel je dat je het anders wilt, maar je weet niet hoe je uit deze impasse komt. De verwijdering is snel gecreëerd, maar de weg terug naar elkaar is vaak lang en moeizaam.
Er is echter een ‘sluiproute’ die de afstand tussen jullie in één keer weer kan overbruggen: de weg van ERKENNING.
1. Herken je verwachting. Soms is je verwachting duidelijk, heel vaak ook onbewust. Je teleurstelling wijst je de weg. Zodra je teleurgestelde gevoelens of gedachten bij jezelf registreert, weet je dat je iets had verwacht.
2. Geef je teleurstelling een stem. Een verwachting heeft te maken met het vervullen van een behoefte. En die hebben we allemaal. Besef echter dat een ander nooit echt verantwoordelijk kan zijn voor jouw geluk. Zorg dus goed voor je zelf en ga zèlf na wat je nodig hebt. Luister daarvoor naar je teleurgestelde gedachten, want die vertellen je alles over je verwachting (maak daarvoor gebruik van mijn tips in mijn artikel Wie maakt jouw keuzes?).
3. Erken je behoefte. Het is essentieel te ontdekken wat je werkelijke behoefte is. Gaat het je om dat bloemetje of cadeautje? En hoe groot moet dat dan zijn om jou werkelijk gelukkig te maken? Of staat die bos bloemen ergens symbool voor? Als je werkelijk ten diepste gaat voelen wat je werkelijk nodig hebt, dan gaat het heel vaak om aandacht, liefde, gezelschap, inspiratie, delen. Hele belangrijke bronnen van levensgeluk, die je van tijd tot tijd nodig hebt!
4. en vertel het de ander…. Een ander kan je alleen iets geven als hij of zij weet wat je nodig hebt. Als jij je werkelijke behoefte – vanuit je hart en dus zonder verwijten – kunt uitspreken, dan voelt de ander zich meestal letterlijk aangesproken en zal met plezier en in vrijheid geven.
Jezelf erkennen in je werkelijke behoefte is het mooiste cadeau wat je jezelf en de ander kunt geven. Want alleen dán kan de ander jou ook zien in wie je bent en wat belangrijk voor je is. Dan kunnen jullie weer wezenlijk contact maken, werkelijk samen zijn. Je behoefte zit niet langer verstopt in een bloemetje. Neem jezelf serieus en deel je verlangen. Wie weet hoe je dan nog eens vreugdevol verrast wordt door de ander!
