Hoe Bert zich verliest in het contact – en zich hervindt

 

Zo loopt hij vast – misverstanden en chagrijn
Bert voelt zich in gezelschap meestal als een vis in het water. Hij is graag in contact met mensen, wil ze leren kennen en laat daarbij ook veel van zichzelf zien. Toch gebeurt het regelmatig dat hij van bepaalde mensen de zenuwen krijgt en hij zijn reactie niet goed in de hand heeft. Hij zegt en doet dan dingen die hij niet wil. Het lijkt hem te overkomen.

Voor hij het weet zijn onderlinge verhoudingen veranderd en is er van contact niet echt sprake meer. Hoe harder hij probeert om het contact te herstellen, hoe meer gedoe het oplevert. Onbegrip en afstand, misverstanden alom. Bert voelt zich in de steek gelaten en wordt boos. Vaak op de ander, maar eigenlijk op zichzelf. Hij weet wel dat hij onvolwassen bezig is maar het gebeurt hem steeds weer. Die machteloosheid maakt hem ontzettend chagrijnig.

Dit bleek de trigger – een scherpe toon
In de sessie blijkt dat Bert bang is om niet begrepen te worden en niet welkom te zijn. Zonder dat hij het in de gaten heeft, kan hij in de war raken en paniekeren. Als hij contact maakt met dit gevoel blijkt het verband te houden met de relatie met zijn moeder in zijn jeugd. Een vrouw die het beste voor had met haar zoon. Om te voorkomen dat hij door anderen zou worden buitengesloten liet ze hem regelmatig op scherpe toon weten dat zijn gedrag niet deugde.

Bert ervaart weer hoezeer hij schrok van zijn moeder en dan in de war raakte. Hij snapte er niets van, de grond verdween onder zijn voeten. Paniek en een gevoel van verlatenheid overmeesterde hem dan. Bert herkent nu in zijn volwassen leven een zelfde reactie bij vrouwen die stevig uit de hoek kunnen komen, die in zijn beleving ‘strak en dominant’ zijn. Onbewust doen ze hem aan zijn moeder denken. Met alle verwarring en paniek van dien.

Op weg naar onbevangenheid – ik voel dat ik deug
Door het herkennen en erkennen van dit bange jongetje diep van binnen kan Bert zichzelf nu steeds beter geruststellen. Als volwassen man kan hij zichzelf vertellen dat hij deugt. Maar hij vertrouwt zichzelf nog niet helemaal en wil zich nog vrijer voelen. Een EMDR-sessie helpt hem over zijn laatste schroom heen. Met verwondering vraagt hij zich tegenwoordig af: ‘Waar was ik bang voor? Waar maakte ik me zo druk om?’ Lees hier zijn ervaringen in zijn eigen woorden:

‘Op een wonderlijke manier is aan het verdwijnen waar ik last van had: snel bang, snel boos. Wat me gebeurt is dat er situaties voorkomen waarin ik – soms in het moment, soms pas later – me realiseer: hier ben ik gewend anders op te reageren. Daarbij gaat het vooral om situaties waarin ik schrik van andere mensen – van wat ze zeggen, hoe ze kijken (misschien beter: wat ik denk te horen, wat ik denk te zien).

Ik voel me minder bedreigd, minder benard, minder bang. Ik kan ervaren dat er geen reden is om me zo te voelen. Situaties zijn meer betrekkelijk geworden: ‘Waar heb ik me druk over gemaakt?’, vraag ik me nu regelmatig af. Ik ervaar minder de neiging om mezelf te verdedigen, af te sluiten of de aanval te kiezen. Ik voel me meer open naar anderen en durf meer spontaan te zijn. Ik ben minder op mijn hoede en minder afhoudend in contacten.

Ook maak ik minder drukte en trek ik minder aandacht – misschien omdat ik me minder onzeker voel? Ik kan er meer zijn voor anderen en luister beter. Ook heb ik minder het gevoel dat ik niet genoeg aan mijn trekken kom, dat ik niet genoeg aan bod kom. Ik heb meer vertrouwen in het leven gekregen, heb meer vertrouwen dat het goed komt – sterker nog, dat het goed is.’