
Weg uit de stress
Marloes, een jonge moeder met een bijna fulltime baan, bezweek bijna onder de druk van haar overvolle leven. De balans tussen werk, gezin en zichzelf was zoek. Maar vorige week liep ze met een glimlach mijn praktijk uit – niet omdat haar werk eenvoudiger is geworden, maar omdat ze het nu anders doet. Dit is haar verhaal.
Een muur van zorgen
Marloes voelde zich continu uitgeput. Het werk stapelde zich op, en keuzes maken leek een onmogelijke opgave. “Ik pieker me suf,” vertelde ze. “Ik stel beslissingen uit, twijfel aan alles en kom geen stap verder. Dat vreet aan me.”
De stress bleef niet op kantoor. Thuis probeerde ze een goede moeder te zijn, maar deed kortaf tegen haar kinderen. Schuldgevoelens hielden haar ’s nachts wakker. “Ik voelde me overal tekortschieten – als medewerker, als moeder, als mens.”
De oorzaak ontrafeld
Tijdens onze sessies kwam een dieperliggende angst naar voren: de angst om anderen teleur te stellen. Diep van binnen was Marloes bang dat haar toekomst in duigen valt als niet alles haar lukt. Deze angst bleek terug te leiden naar haar jeugd. Haar vader, die zelf weinig kansen had gekregen, spoorde haar altijd aan om het uiterste uit zichzelf te halen. Hoewel goedbedoeld, drukte deze boodschap zwaar op haar schouders.
Marloes voelde hoe ze als kind koste wat het kost wilde voorkomen dat haar vader teleurgesteld zou zijn. Diezelfde drang beïnvloedde haar volwassen leven, waardoor ze gevangen bleef in de verwachtingen van anderen.
Mildheid en ruimte
Gaandeweg leerde Marloes dat ze niet meer hoeft te luisteren naar de stemmen uit haar verleden. Ze kwam in contact met het hardwerkende meisje in haarzelf en durfde de emoties die daarbij hoorden – wanhoop, frustratie, verdriet – toe te laten. Ze begon zachter voor zichzelf te worden.
“Ik ben nu aan het loslaten,” zegt ze. “Ik zie dat ik niet zo ontzettend hard hoef te werken om waardevol te zijn. Ik mag mezelf vertrouwen en dingen doen die ík belangrijk vind.”
Een nieuw begin
Marloes ervaart nu meer ruimte in haar hoofd en leven. Ze weet dat ze niet perfect hoeft te zijn, en dat het oké is om soms nee te zeggen. “Ik doe eindelijk weer dingen die ik zelf graag wil,” zegt ze met een stralende glimlach.