'Ik word helemaal gek van alle prikkels. Ik moet me afsluiten, ik moet hier weg. De enige plek waar me dit lukt, is in mijn huisje ver weg van Nederland. Maar nou komt het stomme: dan mis ik mensen om me heen. Mensen maken me gelukkig, maar alle drukte is me te veel. Help, wat moet ik nou?' Hoe vond Petra zichzelf terug in deze drukke wereld?
‘Waar is m’n lichtvoetigheid gebleven? Mijn leven ontglipt me. Alles voelt zwaar en ik ben gestrest. Vind ik m’n werk nog wel leuk, word ik thuis nog wel blij? Zijn anderen nog wel blij met mij? Waar kan ik beter mee stoppen of juist mee doorgaan? Ik weet het niet meer, ik ben de weg kwijt.’ Hoe vond Henk zijn lichtvoetigheid terug?
Marjan vond haar leven waardeloos. Veel was in haar ogen niet goed gegaan, ze was nergens trots op. Niet op haar ambachtelijke werk, en al helemaal niet op zichzelf. Ze vond zichzelf niet mooi, ze had volgens haar niets interessants te melden, dus een goede gesprekspartner was ze ook al niet. En ze was zeker geen leuke vriendin om mee op stap te gaan. Kortom, er was maar weinig aan haar wat deugde. Hoe bevrijdt ze zich uit dit sombere verhaal?
Bewegingsvrijheid - leven vanuit mogelijkheden
Wat leven we in een bijzondere tijd. Onze bewegingsvrijheid is ongekend beperkt (geweest). Er was en is veel kan-niet en mag-niet. Tegelijkertijd blijkt er – juist door de beperkingen - veel meer mogelijk dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen. Creativiteit, samenwerking, zorg voor elkaar, solidariteit: de media staan bol van mooie initiatieven. Hoe gaat dat bij jou? Voel je je gevangen in kan-niet/mag-niet of ben je verrast door waar je toe in staat blijkt?
Mensen komen met uiteenlopende levensvragen, steeds te herleiden naar eenzelfde oorsprong: angst. Niet dat mensen daarmee binnenkomen, integendeel. Ze vinden en voelen van alles, maar angst: nou nee. En toch blijkt angst de basis te vormen van het gedoe waarin ze zich bevinden. Gedoe met zichzelf, met anderen, met de wereld.
Zin in je leven, zin in je werk
Ergens zin in hebben, hoe fijn is dat? Je voelt je vitaal, je ogen stralen, vlinders vliegen in je buik, je lijf voelt soepel, je ademhaling is vrij. Hoe anders is het als je met tegenzin iets moet doen, of helemaal geen zin hebt ergens in. Je voelt je moe en stroperig, je ogen staren wat in het oneindige, er ligt een steen op je maag, je lijf voelt stijf, je hebt het benauwd. Een wereld van verschil, en heb je daar zelf wel invloed op?
je thuis voelen - durf je het aan?
Je thuis voelen, een vanzelfsprekende behoefte. Maar hoe voelt dat eigenlijk: thuis? Je staat er vaak pas bij stil als je het mist. Herkenbaar door een vaag gevoel van heimwee, of een hartstochtelijk verlangen. Maar naar wie of wat eigenlijk? En hoe bereik je dat?
omgaan met onverwachte veranderingen
Je kent dat vast wel: onverwachte veranderingen in je omgeving waar jij niet onderuit kan, die een reactie van jou vragen. Ook al zit je er helemaal niet op te wachten. Een verstoring van je rustige leven, of juist een zoveelste incident waar je mee moet dealen. Hoogst irritant. Of verdrietig. Of eng. Hoe kun je omgaan met onverwachte veranderingen in je leven?
Ik ben nooit boos. Dat zit echt niet in me. Ik ben een heel aardig mens! En trouwens, zo ben ik niet opgevoed! Een echte Trappenburger wordt niet boos, die is altijd begripvol en ziet in alles de zonnige en goede kant.
Tegenwoordig word ik steeds vaker boos. Gelukkig maar, zeg ik nu. Wat een kracht, wat een vitaliteit! En die heb ik er al die tijd onder gehouden. Maar waarom eigenlijk?
Zit jij lekker in je vel? Of heb je een knoop in je maag, een zware last op je schouders, moet je je rug recht houden, heb je iets op je lever? We gebruiken vaak verwijzingen naar ons lichaam als we een gevoel willen omschrijven. En dat is niet voor niets! De taal van het lichaam spreekt boekdelen over hoe jij (over)leeft. Wat vertelt jouw lichaam? En wat leren kikkers en impala’s ons over ons keurslijf?
zelfkritiek, waar is dat goed voor?
Ken je dat, die commentaarstem? Die voortdurend een mening heeft over wat je wel of niet doet? Om tureluurs van te worden. Lees het verhaal van Sophie en ontdek waar zelfkritiek goed voor is (geweest), met aansluitend tips hoe jij je zelfkritiek de baas kunt worden.
“De enige discussie die je kunt voeren met de regen, is het openklappen van je paraplu.” Je kunt het niet-willen, je kunt er eindeloos over mopperen (en dat kunnen wij Nederlanders heel goed!), maar je verandert er niets aan: het weer komt zoals het komt. Pech of kans, wat is jouw antwoord op het leven?
je verlangen als motor en kompas
‘Breek de stilte, breek de stilte, sloop die muren om ze heen.’ Een prachtig liedje van Stef Bos dat weergeeft wat er gebeurt als mensen muren om hun hart moeten bouwen. En wat er nodig is om die muren weer te slopen.
Breek de stilte is ook de titel van de verdiepingscursus die ik ooit volgde. Ik werd erg geraakt door het feit dat het verlangen centraal stond als helpende en helende kracht. Het verlangen als uitgangspunt, als focus, als motor in het proces van groei naar autonomie. Prachtig en heel krachtig….
“Ik ben er voor jou.” ”Jij bent alles voor mij, zonder jou kan ik niet.” Mooie woorden, romantisch ook, en vaak bezongen. Maar in hoeverre is dit echt waar? En wenselijk? Wanneer is het gezond en wanneer gaat het ten koste van jezelf? En waarom doen we dat dan zo vaak?
(een ander) loslaten, hoe doe je dat?
Soms is het ontzettend moeilijk een ander los te laten. En dan bedoel ik niet de momenten waarop je als jong kind steeds meer zelf moest gaan doen, zonder ouders of verzorgers. Als volwassene krijg je andere ‘uitdagingen’: je bent verwikkeld in een zinloze strijd met je kind, je kunt je ex niet laten gaan, je houdt vast aan een vriendschap waar je al lang geen energie meer van krijgt.
verwachtingen: vreugdevol of ondermijnend?
Ben je wel eens teleurgesteld? Ongetwijfeld had je dan een verwachting die niet uitkwam… Verwachtingen heb je in alle soorten en maten, van onschuldig tot veelomvattend. Het hebben van verwachtingen kan vreugdevol zijn, maar ook ondermijnend. In dit artikel geef ik je de weg om weer grip te krijgen als het uit de hand loopt en je in een negatieve spiraal verzeild raakt met de ander.
Jouw waarheid voelt als de enig echte. En dat klopt ook. De enig echte voor jou. Dit is hoe jij de wereld beleeft. En niemand kan zeggen dat dat niet waar is. Het gaat mis als je denkt dat deze waarheid ook voor anderen geldt, of moet gelden. Als jij jouw waarheid – meestal onbewust – gaat opleggen aan anderen. Of andersom.
een ander helpen - voor wie doe je dat eigenlijk?
Een ander helpen, hoe fijn kan dat zijn. Iets uitzoeken of regelen voor een ander, een goed doordacht advies geven, iemand in bescherming nemen; dat geeft meestal een goed gevoel. Totdat blijkt dat de ander jou helemaal niet dankbaar is, zich verzet tegen je adviezen of zelfs boos wordt om al jouw bemoeizucht. Hoe kan dat nou, je wilt toch alleen maar helpen? Voor je het weet voel je je gefrustreerd, verdrietig, machteloos of boos. Je helpt de ander – en jezelf – van de wal in de sloot.
verder lezen een ander helpen - voor wie doe je dat eigenlijk?
huilen geeft energie - de helende kracht van tranen
Mensen denken wel eens dat ik er vooral op uit ben om hen aan het huilen te krijgen. Vooral als ze de tissuedoos al klaar zien staan. Ik snap dat helemaal en er zit ook een kern van waarheid in. Het is echter niet mijn doel, het is slechts een middel. Een middel om jou te helpen autonoom, vitaal en gezond te kunnen leven. Hoe kunnen tranen daar nou aan bijdragen?
verder lezen huilen geeft energie - de helende kracht van tranen
Een opgejaagd gevoel, en tegelijkertijd lamgeslagen op de bank – in de greep van een onstuitbare stroom gedachten die in cirkels ronddraaien. Niet weten of je nu moet (wilt?) huilen, schreeuwen, boos worden. Op jezelf, een ander, of de wereld. Een schop onder je kont, dat is wat je nodig hebt (vind je).
Het is een bekende uitdrukking: pijn is fijn. Meestal cynisch bedoeld. Want natuurlijk is pijn niet fijn. Je trekt niet voor niets je vinger terug als je je brandt. Een eerste reflex is: wegwezen! En toch gaat mijn boek ‘Hartelust’ in essentie over pijn. Juist vanwege die (onbewust aangeleerde) reflex. Want het niet durven, kunnen of willen voelen van pijn is de oorzaak van heel veel ‘gedoe’ en problemen in je leven. Met jezelf, in je relatie, je familie of met je kinderen. Met je baas, je collega’s of je medewerkers.
Vanaf het allereerste begin is 'De vicieuze cirkel' de belangrijkste inspiratiebron geweest voor mijn werk. Het gedicht vat prachtig samen hoe wij mensen kunnen vastlopen en ook wat er nodig is om daar uit te komen. 'Maar als ik nu mijn ogen sluit en voel mijn ware zelf van binnen, dan kom ik deze cirkel uit en kan ik steeds opnieuw beginnen.'
Ik help je er graag bij!
‘waar maakte ik me zo druk om?’
Bert voelt zich in gezelschap meestal als een vis in het water. Hij is graag in contact met mensen, wil ze leren kennen en laat daarbij ook veel van zichzelf zien. Toch gebeurt het regelmatig dat hij van bepaalde mensen de zenuwen krijgt en hij zijn reactie niet goed in de hand heeft. Een artikel over EMDR in de praktijk.
boosheid loslaten, hoe doe je dat?
Je zou het misschien niet zeggen, maar boosheid is een gezonde emotie. Meestal worden we echter door de boosheid geleefd. We reageren het af, leven het uit, of stoppen het weg. En dan wordt het ongezond. Als je boos bent, lijkt je hart op slot te gaan. Boosheid vervreemdt, schept afstand, verbreekt contact. Maar het is ook een ongekende krachtbron, als je er tenminste bij stilstaat.
zijn jouw grapjes om te lachen?
Het is veelvuldig in het nieuws (geweest). Vrijheid van meningsuiting, en dan vooral de vrijheid om grappen te mogen maken over kenmerken van geloofsovertuigingen van anderen. In de tijd rond de aanslag op Charlie Hebdo kwam een cliënte bij mij in de praktijk die erg was geschrokken van het effect van één van haar grapjes. Het zette haar, en mij, aan het denken.
